روایی و پایایی مقیاس خودکارآمدی مدیریت بیماران دیابت نوع ۲

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، تعیین ویژگی های روان سنجی مقیاس خودکارآمدی مدیریت بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 (dmses) بود. مواد و روش ها: 112 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 (براساس تشخیص پزشک متخصص)، که به درمانگاه دیابت بیمارستان الزهرا مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. از بیماران خواسته شد به سؤال های مقیاس پاسخ دهند. به منظور بررسی روایی همزمان پرسشنامه، از 40 نفر از آنها خواسته شد که به طور همزمان دو پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی شرر (gse) و پرسشنامه ی رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی نوع 2 را نیز تکمیل کنند. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار  spss تجزیه و تحلیل شد و شاخص های روان سنجی پایایی درونی، بازآزمایی، روایی همزمان و ماتریس همبستگی بررسی شدند. یافته ها: هر چهار خرده مقیاس dmses از پایایی درونی و پایایی بازآزمایی معنی دار و به نسبت بالایی برخوردار هستند. هم چنین، بین dmses با پرسشنامه ی خودکارآمدی شرر و پرسشنامه ی رفتارهای خودمراقبتی، ضرایب همبستگی معنی دار 48/0 و 81/0 به دست آمد که نشان از وجود روایی همزمان مقیاس داشت p=0/003,0/000)). یافته های ماتریس همبستگی نشان داد که مقیاس از ساختار و هماهنگی درونی خوب و مناسبی برخوردار است. نتیجه گیری: نسخه ی ایرانی dmses،از پایایی و روایی مطلوبی برخوردار است و بین یافته های این پژوهش با سایر نسخه های اعتباریابی شده dmses در سایر زبان ها همخوانی وجود دارد.  dmsesمی تواند به یک ابزار رایج و گسترد ه ی بین فرهنگی تبدیل شود.